Ha det bra Bodø! Vi ses!

JAAAAA, HET IS ME GELUKT! ALLE TOETSEN GEHAALD!!!!!!
Zojuist mijn laatste twee cijfers terug gekregen. En allebei m'n toetsen gehaald, waar ik zo hard voor heb gewerkt! Voor de moeilijke development theories een C en voor m'n herkansing norwegian society een D. Dat is ongeveer een 6,5 en een 6 (maar weet niet hoe het wordt overgezet naar Windesheim)! Voor mijn doen prima cijfers dus ben er erg blij mee! Zeker omdat alles ook nog eens in het Engels is en je soms echt goed moet nadenken over hoe je alles verwoord. Dus hier ben ik dan ook meer dan tevreden mee! Een heel groot gevoel van opluchting en na de zomer lekker gaan afstuderen :)

Ondertussen alweer bijna een week terug van een van de hoogtepunten die ik hier heb beleefd: Tromso en Spitsbergen! En dat ligt best wel ver noordelijk allebei haha! Kijk maar eens op de kaart ;)
De ochtend dat we gingen vliegen (Duits meisje en ik) was het al heel erg warm. 9 uur 's ochtends en al 20 graden. Dat waren wij niet gewend haha. De vlucht naar Tromso mooi naar buiten kunnen kijken met het heldere weer, zo mooi om al die bergen van boven de kunnen zien en het blauw groene water rond de eilandjes! Aangekomen in Tromso moesten we een stukje lopen naar onze Air bnb. Heuveltje op en dat was echt bloedheet. We liepen in lange broek en T-shirt, maar het was zo ontzettend warm. Toen we dachten dat we er waren, kwamen we erachter dat we nog verder omhoog moesten. Aangekomen in de Air bnb hebben we ons gelijk omgekleed naar korte broek en hempje! Dat voelde gelijk al een stuk beter!
We hebben een beetje door de stad heen gelopen en zijn naar de Ijszee kathedraal geweest. Eerst de enorme brug over lopen, want Tromso ligt voor het grootste gedeelte op een eiland. De kathedraal heeft een bijzondere architectuur, maar is niet heel bijzonder van binnen. Wat dat betreft zijn de oude kerken in Rome een stuk mooier! Van daar zijn we door gelopen naar de lift/kabelbaan. Deze ging omhoog een berg op. Eerst wilden we lopen, maar dit werd afgeraden door de smeltende sneeuw en vele modder. En daarvoor hadden we niet de goede schoenen aan haha. Ik verwachtte dat het bovenop een stuk kouder zou zijn, maar dat was het niet. We konden nog prima in onze korte broek en hempje rondlopen. Alhoewel een aantal mensen ons raar aankeken, die zelf gekleed waren in lange broek en jas. We vroegen ons af of het écht zo warm was of dat het gewoon zo warm voelde voor ons. Omdat we dat niet meer gewend waren. We denken het tweede, het was wel warm, maar voelde voor ons nog warmer haha. Want met 20 graden in Nederland loop ik nog niet in kort broekje en hempje rond.. Maargoed, voor ons een mooie mogelijkheid om naast het gezicht ook wat andere lichaamsdelen bij te bruinen :)
's Avonds waren we flink moe van al het wandelen (14 km in totaal, jaja) en dus hebben we nog heerlijk op het balkon van het zonnetje genoten. En daarbij ook verbrand, want die tere huidjes zijn niks meer gewend.

De volgende dag zijn we naar het zee aquarium gegaan, waar ze vissen en andere dieren hebben die in de Noorse zee voorkomen. Waaronder ook zeehonden! Daar deden ze geen show mee, maar ze trainen ze wel iedere dag 2 of 3 keer om ze te blijven uitdagen en niet te laten vervelen. Daarna nog wat historische pandjes opgezocht, bijvoorbeeld het huis waar de ontdekkingsreiziger Amundsen zijn laatste nacht heeft geslapen voordat ie op reis ging, een huis waar tijdens de WO II vele martel verhoren werden gevoerd door de Nazi's en nog wat andere gebouwen.
Grappig om te zien is dat er in Tromso al opgezette ijsberen te vinden zijn, terwijl ze daar niet leven. Alleen op Spitsbergen komen ze voor. En Tromso is meer gericht op wintertoerisme dan in de zomer. In de zomer hebben ze ook activiteiten te doen en zijn er kleine festivalletjes te vinden. Maar de focus ligt op de winter, met hondensledetochten, noorderlicht 'hunting' en rendiersledetochten.
Na de historische pandjes hebben we ongeveer een uur gelopen naar een botanische tuin. Aangezien alles net begint met bloeien en we nog niet zoveel bloemen hadden gezien, moesten we hier natuurlijk heen! Toen we daar aankwamen zei de thermometer dat het 30 graden was!! Dit konden we niet geloven natuurlijk, maar was echt waar. Geen wonder dat we zo ontzettend liepen te zweten en constant dorst hadden haha.
De botanische tuin was iets anders dan we ons hadden voorgesteld, het waren meer arctische soorten bloemen die er groeiden, geen tulpen, rozen, hyacinten e.d. Maar was nog steeds erg mooi! Daar hebben we even uitgerust. Daarna boodschappen gedaan en zijn we naar het strand gereden met de bus. En daar een heerlijke bbq gemaakt! Heerlijk genieten was dat! Doordat niet meer onder gaat, blijft het heel lang warm en was het dus nog heerlijk om tot een uur of 9 's avonds op het strand te zitten.

Op zaterdag ging het Duitse meisje 's ochtends alweer terug naar Bodo, maar ik zou 's avonds pas naar Spitsbergen vliegen. Ik dacht: ik kan met m'n rugzakken door het centrum gaan lopen sjouwen, of ik kan lekker rustig op het strand m'n boekje lezen in de zon. het werd dus de tweede optie haha. Ondanks de zonnebrandcrème, was ik toch aardig verbrand aan het einde van m'n 3 uurtjes in de zon.. En ik verbrand vrijwel nooit eigenlijk.. Zo erg zelfs dat een man op het vliegveld aan me vroeg hoeveel tijd ik nodig had gehad om te verbranden haha. Maar het voelde op de een of andere manier ook goed, want het was een hele tijd geleden dat er een straaltje zon op m'n schouders was gekomen ;)

Op het vliegveld heb ik me nog even omgekleed, van zomerkleren naar warmere kleren met meer laagjes. Want ik ging dus van 30 graden, naar 5 graden. Ja een flinke overgang haha. Na een paspoortcontrole kon ik naar de gate. Spitsbergen valt dan wel onder het Noorse Koninkrijk, maar het is geen schengengebied.
Het was supermooi weer om te vliegen en op een gegeven moment had de zee allemaal rare vormen en witte stippen. Totdat ik me besefte dat dat dus zee ijs was! Even later riep de piloot dit ook om. Echt wel bijzonder om te zien!! En daarbij zag ik soms ook kleine ijsbergjes, die denk ik in het echt veel groter waren haha.
Eenmaal op spitsbergen moest ik met de bus van het vliegveld naar de stad Longyearbyen. Dit is de hoofdstad van Spitsbergen en was maar 5 minuten rijden haha. Ik moest de buschauffeur vragen om te stoppen bij het energiestation, maar toen hij daar stopte zei hij niet dat dat het energiestation was, dus bleef ik zitten.. Totdat hij zei dat we bij de laatste halte waren aangekomen. Dus ik naar de buschauffeur, die al een beetje knorrig was volgens mij en nadat ik hem had gevraagd waar dan de halte was waar ik uit moest nog meer volgens mij haha. Dit was de tweede stop geweest, dus helemaal aan de andere kant van de stad.. Na wat gemopper heeft ie me toch vlakbij het energiestation afgezet en heb hem vrolijk nog een fijne avond gewenst haha :) En had ik toch mooi gratis sightseeing gehad.
De kamer had een eenpersoons bed en ik kon gebruik maken van een klein keukentje en wc, die ik volgens mij voor mezelf had en een gedeelde badkamer met de bewoonster. Die overigens erg aardig was!!

Op zondag had ik m'n eerste activiteit gepland, paardrijden! Ik werd opgehaald bij een hotel die vlakbij de air bnb lag. Ze hebben 3 ijslanders. Pony's die oorspronkelijk van IJsland komen (ja echt waar ;p) en die dus heel goed tegen koud weer kunnen en goed op rotsachtige ondergrond kunnen lopen. Enorm lieve beesten. Onderweg vertelde de begeleider vanalles over de natuur en alle dieren op Spitsbergen. Ondenkbaar hoeveel vogels er daar leven. Zo ver noordelijk en dan nog zo ontzettend veel leven. En ondanks dat er weinig groeit, alleen wat mos en af en toe wat gras en bloemen, leven er toch heel veel rendieren. Tijdens de rit al één levende en één dode gezien. Door het weer blijven die heel lang liggen en alleen de poolvossen eten ervan. Dat rendier lag er al ongeveer 3 jaar. Zielig, maar zo is de natuur en de poolvossen hebben er heel lang voedsel van.
's Middags heb ik wat door de stad gelopen. Ondanks dat er maar bijna 2500 mensen leven, hebben ze wel alles. Natuurlijk een supermarkt, kerk en school, maar ook kinderopvang, ziekenhuis, bioscoop, restaurantjes, zelfs een cateringbedrijf, verschillende kledingwinkels en zelfs 4G internet (dat volgens mij met een kabel vanaf Noorwegen is aangelegd, maar dat weet ik niet zeker). Eigenlijk net zoals in iedere andere stad. Maar het mooie is, is dat het maar weinig mensen zijn. Iedere andere stad op het vasteland met dit aantal inwoners, zou deze faciliteiten niet allemaal hebben. Dus zoals de air bnb host het zei: 'We are lucky to have all these facilities'.
Verder is de stad niet een hele mooie stad om te zien. Het ontstond in eerste instantie voor de mijnwerkers die werkten in de kolenmijnen. Dus de huizen zijn niet echt mooi, maar praktisch. Het lijkt zegmaar meer op een industrieterrein, wat het eigenlijk ook meer is. Het 'centrum' daarentegen lijkt wel wat meer op een stad.
Aan alles kun je wel de kolenmijngeschiedenis terugzien in de stad. Zo staat er een grote oude hijskraan, die inmiddels vervangen is door een nieuwe. Maar ze laten de oude staan om herinnerd te worden aan de oude dagen. En door heel Longyearbyen en daarbuiten zie je hoge masten (die lijken op de elektriciteitsmasten in Nederland) aan elkaar verbonden door kabels en op sommige plekken hangt er nog een bakje aan, waar vroeger de kolen in werden vervoerd. Tegenwoordig gaat dat met vrachtwagens.
Daarbij komt ook nog dat door de permafrost, heel veel leidingen bovengronds gaan. Dat ziet er natuurlijk ook niet echt mooi uit. Maarja als je een mooie stad wilt bezoeken, denk je niet aan Longyearbyen haha. Daar ga je heen voor de natuur.
En dat zie je ook terug in de toeristen. Hoeveel camera's met telelenzen ik wel niet heb gezien daar. Mensen die helemaal gek worden van een vogeltje die langs vliegt of in de berm zit. Toch wel grappig om te zien.
Zoals ik al eerder noemde, vliegen er daar ontzettend veel vogels. Iets wat ik absoluut niet had verwacht. En stuk voor stuk vogels die ik nog nooit had gezien. Nou ben ik niet zo'n vogelaar, maar dit was toch wel bijzonder om te zien. En het feit dat er zoveel vogels zijn, is omdat er langs Spitsberen (en Bodo trouwens ook) een warme golfstroom langskomt waar dus heel veel voedsel in zit voor de vogels. Bovendien is het dag en nacht licht, dus kunnen ze 24/7 op zoek naar eten en hun jongen groot brengen. Jaja, best slim die beesten haha.
De begeleider die mee ging paardrijden, vertelde bijvoorbeeld wat over de arctische stern. Dit is een vogel die heel mooi is om te zien wanneer hij vliegt. Dat ziet er heel elegant uit, als je geïnteresseerd bent zou ik dat zeker even opzoeken op YouTube! Maar deze vogel vliegt dus ieder jaar van de zuidpool naar de noordpool. Om te broeden op de noordpool (of dus Spitsberen). In de zomer kunnen ze agressief worden en vallen ze je echt aan wanneer je te dicht bij hun nest komt en dat had ik al zelf ervaren haha. Toen ik aan de wandel was langs het fjord, hoorde ik opeens een vogel. Die kwam recht op me af gevlogen en bleef boven m'n hoofd hangen luid kwetterend. Dus daar ben ik maar snel weggelopen haha. Dus in de zomer moeten de mensen van Longyearbyen een pet op en een stok boven hun hoofd vasthouden. Want de vogel pakt altijd het hoogste punt. Geen gevaar van de ijsbeer dus, maar een vogel haha.

's Avonds zat ik in mijn kamer toen mijn air bnb host me vroeg of ik mee wilde een stukje rijden met de auto. Dat wilde ik natuurlijk wel! We reden Longyearbyen uit richting de adventdalen. We kwamen een grote broedplaats tegen voor de Eidereend. Een eend die zwart met wit is gekleurd en een groene hals heeft. Soms heeft er één een oranje/rode hals, maar die zijn zeldzaam. Het waren echt minstens honderd eenden die allemaal grappige geluiden maakten. Regelmatig liepen er een aantal de weg over naar de rivier om daar voedsel te halen denk ik en om veertjes of andere dingen te halen voor het nest. Altijd in paartjes.
Toen we verder reden kwamen we al snel rendieren tegen. In tegenstelling tot de rendieren op het vasteland die bruin zijn, zijn de rendieren op Spitsbergen wit. En op het vasteland leven ze in groepen, terwijl ze op Spitsbergen in maximaal groepen van 6 leven. Maar meestal zie je er twee of drie bij elkaar staan. Dat komt omdat ze geen natuurlijke 'predator' (ben de naam in het Nederlands kwijt haha) hebben. Behalve de ijsbeer af en toe, en de mensen in de herfst.
We reden verder de berg op, naar de enige kolenmijn die nog in werking is in Longyearbyen, Gruve 7. In Barentsburg (Russisch stadje) is ook nog een kolenmijn in werking. Ergens best raar dat er dus nog steeds kolen worden verwerkt. Niet meer op de ouderwetse manier met een pikhouweel, maar met grote machines. Maar nog steeds is het vies werk. De stad krijgt er zijn elektriciteit en werk van, dus volgens mij vinden ze het wel prima.
Een klein stukje hoger stonden twee enorm grote antennes, die alle signalen en gegevens van satellieten opvangen en die door sturen naar landen over de wereld. Van welk land de satelliet is. Want bijna elke satelliet komt over Spitsbergen. En daar lag ook het noorderlicht centrum, die metingen doet van hoe sterk de zonnestormen zijn etc. en dus de voorspelling voor het noorderlicht doet.
Dus daar stonden we dan, bovenop de berg, in de zon, blauwe lucht, windstil (eerste keer sinds ik ben vertrokken uit Nederland!!), met een enorm mooi uitzicht. Zoals ik meerdere keren heb aangegeven: it's an amazing place!
Maar echt, heel bijzonder.

De volgende dag ging ik met de boot naar de Russische stad Pyramiden. De weersvoorspellingen waren enorm goed, maar toen ik wakker werd hing heel het dal vol met mist. En dat zou de hele dag zo blijven. Enorm jammer, maar de boottocht was nog steeds super mooi!
Na ongeveer 2 uur varen en vele vogels later kwamen we aan in Pyramiden. Dat is dus een uitgestorven oud Russisch stadje. Waar ze, jawel, een kolenmijn hadden. In 1998 is de laatste bewoner vertrokken en toen is daar 10 jaar niemand geweest. Sinds 2008 wonen er permanent ongeveer 5 mensen (in de zomer 9 vanwege de toeristen) die Russisch zijn. Een gids leidde ons rond, die overigens gewapend was met 'flares' en een geweer om eventuele ijsberen af te schrikken. Het is heel onwerkelijk om door die stad heen te lopen. Ze hebben bij wijze van spreken alles laten vallen en zijn vertrokken. De oude baksteenfabriek, een gymzaal waar de ballen nog op de grond lagen, muziekinstrumenten, foto's en posters aan de muren, het noordelijkste standbeeld van Lenin, een afwasmachine, oude drankflessen enz. Je mocht alles wel aanraken, maar niet verplaatsen of meenemen. Alles op Spitsberen van voor 1946 is 'cultural heritage' (ja ook een stalen pijp op de grond), en dat was dus ook in Pyramiden het geval. Een mooi excuus om niks op te hoeven ruimen haha ;)
Toen we weggingen van Pyramiden vaarden we naar de gletsjer! Alleen het was zo mistig dat we daar helaas niks van konden zien. De eerste keer sinds mei en ze varen bijna iedere dag. Heel erg jammer want die gletsjer had me wel indrukwekkend geleken! Hij was namelijk 400 meter breed! Daar vaarden we ook tussen het zee ijs door, heel indrukwekkend en zagen we witte dolfijnen (Beluga's op z'n Engels en Noors). Dus mijn teleurstelling sloeg al gauw om in enthousiasme :) Daarna zijn we nog naar een vogelklif gevaren. Onderweg daarnaar toe hadden we wat meer deining en golven, mooi om dan vooraan de boot te kunnen staan en daarbij een plons water in je gezicht krijgen haha.
Eenmaal thuis, om 8 uur savonds was ik enorm moe van alle indrukken en lag ik de hele nacht in bed met het gevoel nog op de boot te zijn haha.

De volgende dag, helaas de laatste dag alweer, ben ik nog even door Longyearbyen heen gelopen. En voor het eerst dacht ik aan de ijsberen. Want ik dacht dat ik met de weg die ik was ingelopen, in ijsberengebied kwam. Nou zegt dat niet heel erg veel, want het vliegveld en de camping liggen ook in ijsberengebied en in de zomer heb je weinig te vrezen. Maar toch, er was een klein heuveltje waar ik niet overheen kon kijken, ik was alleen en niemand in de directe omgeving die me eventueel zou kunnen helpen als er wél een ijsbeer zou zijn. Dus ben ik toch maar terug gegaan haha.. Better safe than sorry, zoals veel Noren zeggen hier op Spitsberen wanneer ze een hike gaan maken en daarbij altijd een geweer meenemen (en die zijn groot..). Overigens mag je niet zomaar een ijsbeer doodschieten, want ze zijn beschermd. Maar een geweer is in eerste instantie om een waarschuwingsschot af te vuren.
Daarna ben ik naar het museum gegaan.
Op 17 juni 1596 vonden Willem Barentsz en de bemanning van de boot Spitsbergen, bij hun poging om een noordelijke route te vinden naar Azië. Ze noemden het 'niets meer dan bergen met puntige toppen'. Vandaar de naam Spitsbergen. En dus ook de naam van de stad Barentszburg ;). Daarna is Willem Barentsz met zijn bemanning doorgevaren op zoek naar de noordelijke route, waarbij de vast kwamen te zitten op Nova Zembla. Waar Willem Barentsz dus uiteindelijk is gestorven. Dus jaja, zelfs zo noordelijk hebben wij met ons kleine landje toch een stempel (of eigenlijk naam en geschiedenis) gedrukt.

En toen was het helaas weer tijd om terug te gaan naar Bodo! Na zelfgemaakte wafels van mijn air bnb host (die Scandinavische wafels zijn echt heerlijk haha!). In het vliegtuig heb ik een beetje gedommeld, want ik was zo moe van alle avonturen en indrukken.

Nu zijn mijn laatste dagen in Bodo aangekomen! Helaas, want het is een geweldige tijd geweest hier! In januari kom je aan, je laat al het bekende wat je hebt achter om een sprong in het onbekende te maken. Om vervolgens zoveel nieuwe mensen te ontmoeten, zoveel dingen te doen enz. De meeste mensen zal ik waarschijnlijk nooit meer zien, maar er zijn ook vriendschappen ontstaan waar we al plannen hebben om volgende zomer te meeten. Nu nog uitvoeren haha, maar daar ben ik zeker van dat ik die komend jaar in ieder geval wel ga zien! Het is één groot leuk avontuur geweest!
Maar het is ook fijn om weer terug naar huis te gaan, naar familie en vrienden, het liefste hondje, je eigen keuken, je eigen bed en wat meer ruimte om te leven dan alleen je eigen kamer haha. Ik ga het wel ontzettend missen en kom zeker nog eens terug!
Rond de 15e van juli kom ik weer terug in Dronten. Eerst nog even naar de Lofoten (eilandengroep ongeeer 3,5 uur varen van Bodo en schijnt één van de mooiste plekken te zijn van Noorwegen, en dan door Noorwegen en Zweden weer terug naar beneden. Waarbij ik ook nog even een tussenstop maak op de leukste camping van Zweden: Alevi camping! Wie weet zie ik jullie daar!

Bedankt voor alle leuke reacties die ik van jullie heb gekregen op mijn tijd hier! Erg leuk om af en toe wat mee te krijgen van andere plekken in de wereld! Tot snel!

Link voor de foto's:
https://goo.gl/photos/32uksVaSLjDkzEwH7

Ha det bra Bodø! Vi ses!